‘Mijn vriendin Liselot zei: ‘Laten we tweede kerstdag uit eten gaan, en daarna gaan stappen.’ In mijn familie vieren we normaal kerst op tweede kerstdag, maar dat ene jaar was dat – om redenen die ik me niet meer kan heugen – verplaatst naar eerste kerstdag. Het plan van Liselot leek me uitstekend.

Die avond was het na het etentje nog te vroeg om echt te gaan stappen, dus we besloten eerst naar Liselots stamkroeg in Almelo te gaan om een potje te poolen. En daar in café De Stam gebeurde het: Michel kwam binnen met zijn broer en een paar vrienden. Zijn lach viel me meteen op. Liselot kende die broer en we raakten met elkaar aan de praat. Het was zo gezellig dat we daar zijn gebleven. 

Ik droeg die avond een rode jurk. Michel vond ’m wel ‘Maik de Boer’-proof, zei hij. De manier waarop, zijn humor, sprak me aan. Toen hij me ook nog een knipoog gaf, was ik verkocht. Het waren zijn lach en zijn pretogen, zijn manier van doen en laten die me aantrokken. Diezelfde avond hebben we gezoend. Het was een memorabele kerst.

Op oudejaarsavond hebben Michel en ik elkaar weer gezien en vanaf dat moment ging het heel snel. En als ik zeg snel, bedoel ik snel: op 11 januari was het officieel aan en op 1 februari trok ik bij hem in. Dat klinkt wat onbezonnen, maar zo voelde het niet. En gelukkig pakte die toch wat wilde gok goed uit. Hij heeft me zes jaar geleden in Griekenland ten huwelijk gevraagd, inmiddels zijn we vijf jaar getrouwd. 

Vrienden zeggen vaak: jullie relatie is een voorbeeld voor ons. Dat vind ik een mooi compliment. Onze relatie is stabiel, bijna saai soms, maar góed saai. We weten wat we aan elkaar hebben en wat we met elkaar willen. Het is niet altijd makkelijk geweest; ik heb veel last gehad van psychische problemen, en dat blijft een worsteling. Maar Michel is er altijd voor me. Hij is zorgzaam, positief en ik voel me veilig bij hem. Onze band is ijzersterk en we hebben een rotsvast vertrouwen in elkaar. We kunnen goed praten, over alles. En zijn humor blijft aantrekkelijk – na dertien jaar moet ik nog steeds om hem lachen. 

Aan elkaar hebben we genoeg. Kinderen komen er waarschijnlijk niet, daar heeft Michel zich bij neergelegd. Voordat we gingen trouwen hebben we daar goede gesprekken over gevoerd. Met mijn psychische problemen kan ik het ouderschap niet aan. Michel heeft gezegd dat hij liever een relatie met mij heeft zonder kinderen dan een gezin met een ander. Laat anderen maar kinderen op de wereld zetten, wij gaan lekker samen de wereld ontdekken, reizen en genieten van mooie plekken.

Ik ben blij dat ik die Kerst niet bij mijn familie zat. Tweede Kerstdag is nog lang een bijzondere dag geweest in onze vriendengroep. Zonder dat we het van tevoren afspraken, kwamen we elk jaar weer samen in café De Stam om onze liefde en onze vriendschap te vieren. En steeds droeg ik weer die rode jurk. In coronatijd is helaas de klad erin gekomen en sindsdien hebben we ‘ons’ feestje niet meer gevierd. Maar het zou zomaar kunnen dat we dit jaar de traditie weer in ere herstellen, want de liefde moet je vieren. Ik betwijfel alleen wel of ik die rode jurk nog pas.’